Հ. Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի թատրոնի դերասանուհի ԶԱՐՈՒՀԻ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆՆ այս անգամ «Արմմոնոյի» շրջանակներում հանդես եկավ Կարինե Խոդիկյանի «Խարույկ կեսգիշերին» պիեսով` Աշոտ Հակոբյանի բեմադրությամբ: Ի դեպ, այդ նույն պիեսը հայ հանդիսատեսին հայտնի է դերասանուհի Կարինե Ջանջուղազյանի խաղով` «Լույսը կբացվի» վերնագրով: Սակայն, ինչպես «Իրավունքի» հետ զրույցում նշեց դերասանուհին, ոչ ինքը, ոչ էլ ներկայացման բեմադրիչ Ա. Հակոբյանը ներկայացումը չեն դիտել Կ. Ջանջուղազյանի խաղով. «Ոչ, ցավոք չեմ նայել: Լսել եմ, որ շատ հետաքրքիր ներկայացում է, հետաքրքիր բեմադրություն, լավ խաղ: Եվ պիտի ասեմ, որ Կարինեն հրաշալի դերասանուհի է չեմ կասկածում դրանում: Ա. Հակոբյանը` ռեժիսորը, նույնպես չի տեսել այդ ներկայացումը: Ինչպես մոտեցել է ռեժիսորը, միանշանակ իր հետ համակարծիք եմ եղել, եւ ստեղծվել է այսպիսի ներկայացում: Առաջին հերթին պիտի շնորհակալություն հայտնեմ Կարինե Խոդիկյանից, որ այսպիսի հրաշալի պիես է գրել: Գիտեք, կնոջ խնդիրը կին դրամատուրգն ավելի հետաքրքիր եւ շատ ավելի նուրբ գծերով եւ շերտերով է ներկայացնում, այստեղ նույնպես շերտերը շատ հարուստ էին»:
Ինչպես Զ. Խաչատրյանին հաջողվեց մեկ ժամ հանդիսականին պահել դահլիճում, դերասանուհին շեշտեց. «Ճիշտ ռեժիսորի ու դերասանի աշխատանքը շատ արդյունավետ է լինում,- եւ հավելեց,- միշտ ասել եմ, որ լավ պիեսում լավ խաղընկերոջ աչքերի հետ ոչինչ չեմ փոխի, սակայն կյանքում լինում են նաեւ այնպիսի իրավիճակներ, որ պետք է բեմում մենակ ներկայանաս: Իսկ կնոջ, կին-տղամարդ հարաբերությունների թեման կարծում եմ հավերժական է: Կյանքի ամեն էտապում կինը կարող է նոր արտահայտչամիջոցներ գտնել: Կյանքը միայն ծաղիկներ ու քաղցրավենիք չէ, կյանքում կա նաեւ դառը, կծու, թթու պահեր եւ կյանքը դրանով է հետաքրքիր, գեղեցիկ, երբ գույներն ավելի շատ են»: